Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rybniku

Formularz UK 2

Sygnatura akt

III Ka 304/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 6 kwietnia 2021 roku, sygn. akt II K 783/20

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

X obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

X na korzyść

☐ na niekorzyść

X w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

X

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

X

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

X

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

X

uchylenie

X

zmiana

Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

------------------------------------------------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

-------------------------------------------------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

---------------------------------

-------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7, 92 i 410 k.p.k. poprzez dowolną ocenę dowodów i nie oparcie wyroku na wszystkich ujawnionych w sprawie okolicznościach, które miały znaczenie dla jej rozstrzygnięcia, w szczególności bezkrytyczne przyjęcie za wiarygodne zeznań K. M., P. M. i A. M.,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, przejawiający się poprzez nieprawidłowe przyjęcie przez sąd, iż oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu stanowiącego przestępstwo z art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k., podczas gdy przeczy temu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy,

3.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, przejawiający się poprzez nieprawidłowe przyjęcie przez sąd, iż rzekome zachowanie oskarżonego mogło doprowadzić do wzbudzenia u pokrzywdzonych uzasadnionej obawy, że zostaną one spełnione, podczas gdy nawet przyjmując wersję wydarzeń zaprezentowaną przez pokrzywdzonych, nie jest możliwym, by groźba taka miała możliwość jej realnego spełnienia,

4.  obraza przepisu prawa materialnego, a to art. 41 a § 1 k.k. poprzez jego błędne zastosowanie w sytuacji, gdzie o orzeczenie względem oskarżonego zakazu kontaktowania z nimi oskarżyciele posiłkowi nie wnosili, a nadto, jest on nieadekwatny i nieuzasadniony w sytuacji, gdzie oskarżony zamieszkuje w (...), w którym oskarżyciele posiłkowi sami bywają, przez co siłą rzeczy nie jest możliwym zachowanie między nimi odległości większej niż 100 metrów,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

X niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1, 2 i 3

Wbrew twierdzeniom skarżącego sąd I instancji w sposób prawidłowy i wyczerpujący rozważył wszystkie okoliczności sprawy i dowody ujawnione w toku rozprawy, dokonując następnie na ich podstawie właściwych ustaleń faktycznych. Postępowanie zostało przeprowadzone odpowiednio dokładnie i starannie. Ocena materiału dowodowego, dokonana przez sąd rejonowy nie wykazuje błędów logicznych i nie wykracza poza ramy swobodnej oceny dowodów. Nie sposób przyjąć, żeby miała miejsce obraza art. 92 k.p.k., art. 410 k.p.k., czy art. 7 k.p.k.

Wskazać należy w tym miejscu, że przepis art. 410 k.p.k. jest przepisem szczególnym wobec art. 92 k.p.k. Ma on bowiem zastosowanie w przypadku orzeczenia wydanego po przeprowadzeniu rozprawy. Przepis art. 410 k.p.k. nakazuje uwzględnienie przy orzekaniu wszystkich okoliczności ujawnionych na rozprawie i jednocześnie zakazuje uwzględniać okoliczności nieujawnione. Nie oznacza to w żadnym wypadku, że orzekając sąd ma brać za podstawę orzeczenia okoliczności wzajem sobie przeczące skoro wynikają one ze sprzecznych w swym znaczeniu dowodów. Wyrok w niniejszej sprawie wydany został na podstawie dowodów obciążających, bo takie właśnie sąd rejonowy uznał za wiarygodne. W polu uwagi sądu w chwili orzekania znajdowały się wszystkie okoliczności. Orzeczenie nie zapadło na podstawie wykluczających się dowodów. Sąd ma prawo oprzeć się na jednych dowodach, a pominąć inne, jeśli ich treść jest rozbieżna. W takiej sytuacji istota rozstrzygania polega na daniu priorytetu niektórym dowodom. Obowiązkiem sądu jest wówczas wskazanie, dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych. Sąd rejonowy temu zadaniu sprostał. Wbrew twierdzeniom skarżącego sąd rejonowy w sposób prawidłowy ocenił zebrany w sprawie materiał dowodowy, dokonał rzeczowej analizy dostrzeżonych w nim sprzeczności, a jej wyniki w sposób wyczerpujący zaprezentował w uzasadnieniu wyroku, czyniąc przedmiotem rozważań wszystkie okoliczności ujawnione w toku rozprawy głównej zarówno przemawiające na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Przedstawiona ocena dowodów uwzględnia zasady prawidłowego rozumowania, wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego, pozostaje więc pod ochroną art. 7 k.p.k.

Sąd Rejonowy nie popełnił błędów przy ocenie dowodów, a zatem także ustalenia faktyczne nie są dotknięte błędem. Uchybienie, o jakim stanowi przepis art. 438 pkt 3 k.p.k. ma miejsce wówczas, gdy zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd orzekający z okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego nie odpowiada zasadom prawidłowego rozumowania. Błąd może stanowić wynik niepełności postępowania dowodowego (błąd braku), bądź określonych nieprawidłowości w zakresie oceny dowodów (błąd dowolności). Może być zatem wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub braku przestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ich ocenie (art. 7 k.p.k.) – vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 1 października 2014 roku, sygn. II AKa 206/14. Sama możliwość przeciwstawienia ustaleniom sądu orzekającego odmiennego poglądu nie może prowadzić do wniosku o dokonaniu przez sąd błędu w ustaleniach faktycznych.

Dokonane w niniejszej sprawie przez sąd rejonowy na podstawie prawidłowo przeprowadzonej oceny dowodów ustalenia faktyczne odpowiadają prawdzie i nie są obarczone błędem. Nie można bowiem uznać za błąd w ocenie dowodów (i w konsekwencji za błąd w ustaleniach faktycznych) tego, że sąd I instancji odrzucił wiarygodność wyjaśnień oskarżonego, zaś ustalenia faktyczne oparł na zeznaniach oskarżycieli posiłkowych.

Sąd rejonowy wskazał, z jakich względów uznał za wiarygodne zeznania P. M., K. M., A. M. oraz B. K., a sąd odwoławczy w pełni ocenę tę podziela. Uzasadnienie zaskarżonego orzeczenia jest szczegółowe, sąd meriti odniósł się do wszystkich istotnych dla wydania prawidłowego rozstrzygnięcia kwestii. Wymienieni świadkowie w sposób logiczny i konsekwentny nakreślili przebieg zdarzeń objętych aktem oskarżenia. Sąd I instancji dostrzegł, iż K. M. i P. M. pozostają w konflikcie z oskarżonym, pomimo tego ich zeznania zasadnie uznał za wiarygodne. Są one bowiem wyważone, brak w nich chęci dokuczenia oskarżonemu, relacje są rzeczowe i konkretne, oddają rzeczywisty przebieg zdarzeń. Okoliczności, w jakich wypowiedziane zostały groźby nakreśliła także świadek A. M., a jej relacja jest zbieżna z zeznaniami pozostałych świadków. Z kolei wyjaśnienia oskarżonego ewidentnie zmierzały do uniknięcia, czy też pomniejszenia odpowiedzialności karnej.

Wbrew twierdzeniom skarżącego oskarżyciele posiłkowi mieli pełne prawo potraktować groźby wybicia szyb i spalenia domu poważnie, wzbudziły one w nich uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione. Zasadnie sąd rejonowy przyjął, że każdy przeciętny człowiek w podobnej do oskarżycieli posiłkowych osobowości, cechach psychiki, intelektu, umysłowości i warunkach według wszelkiego prawdopodobieństwa uznałby te groźby za realne i wzbudzające obawę zrealizowania. Groźby dotyczące wybicia szyb i spalenia domu wypowiedziane zostały w określonym kontekście sytuacyjnym, oskarżony niewątpliwie znajdował się pod wpływem silnego wzburzenia, nadto był napastliwy, nie kontrolował swoich zachowań. Groźby nie były przypadkowe i miały na celu wzbudzenie u pokrzywdzonych poczucia obawy. Oskarżony zna adres zamieszkania pokrzywdzonych, w każdej chwili może opuścić Dom Pomocy Społecznej, w którym zamieszkuje. To, że ani P. M., ani K. M. nie widzieli dotychczas oskarżonego w L., nie świadczy o tym, że nie może on w to miejsce dotrzeć, chociażby środkami transportu publicznego. Co więcej oskarżony powiedział P. M., że „za nim koledzy i rodzina stoją murem i nie musi wychodzić z ośrodka, żeby to załatwić”. Powtórzyć zatem należy, iż pokrzywdzeni mieli pełne prawo potraktować groźby poważnie, wzbudziły one w nich niepokój o własny majątek.

Wbrew twierdzeniom skarżącego oskarżony miał powód, by grozić oskarżycielom posiłkowym. Mieli oni bowiem do niego pretensje o to, że wykorzystuje finansowo A. M.. To, że do takich sytuacji miało dochodzić potwierdziła sama A. M., a dodatkowo wynika to także z zeznań B. K..

Ad. 4

Ten zarzut także okazał się niezasadny. Fakt, iż oskarżyciele posiłkowi nie złożyli wniosku o orzeczenie zakazu zbliżania się do nich, samo w sobie nie świadczy o tym, że nie obawiali się oskarżonego, nie świadczy także o naruszeniu przez sąd treści art. 41 a § 1 k.k.

Orzeczony środek karny ma przede wszystkim na celu ochronę pokrzywdzonych, stworzenie im poczucia bezpieczeństwa. Fakt, iż A. M., którą odwiedzają pokrzywdzeni przebywa w tym samym (...) nie może skutkować uchyleniem tegoż środka karnego. A. M. zeznała, iż została przeniesiona na inny segment w ośrodku (na marginesie wskazać należy, iż pomimo tego nadal obawia się oskarżonego), brak jest zatem powodów, by uchylać orzeczony środek karny. Oskarżony ma możliwość stosowania się do niego i nie zbliżania się do pokrzywdzonych na odległość mniejszą niż sto metrów, w sytuacji, gdy przyjadą oni w odwiedziny do A. M..

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, a niezależnie od powyższego o nieorzekanie środka karnego zawartego w punkcie 3 sentencji wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

X niezasadne

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W niniejszej sprawie z przeprowadzonej w sposób prawidłowy oceny dowodów, opartej na szczegółowej i przekonującej argumentacji, opartej o zasady logicznego rozumowania, wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego sąd I instancji wywiódł słuszny wniosek o winie i sprawstwie oskarżonego. Brak było zatem podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie go od zarzucanego mu czynu, nadto środek karny został orzeczony w sposób prawidłowy, wzmocni on w pokrzywdzonych poczucie bezpieczeństwa.

OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

---------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

----------------------------------------------------------

ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok utrzymano w mocy w całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty apelacji okazały się niezasadne, dlatego też wyrok, jako słuszny, należało utrzymać w mocy.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

-----------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

---------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

--------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

----------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------------------------------------------------------------------------

Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

W punkcie II zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz obrońcy kwotę 516,60 złotych (łącznie z podatkiem VAT), tytułem wynagrodzenia nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu na rzecz oskarżonego.

W punkcie III, mając na względzie sytuację materialną i finansową oskarżonego, zwolniono go od kosztów za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

PODPIS

sędzia Lucyna Pradelska-Staniczek

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1-  do sprawy III Ka 304/21

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 6 kwietnia 2021 roku, sygn. akt II K 783/20

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

X na korzyść

☐ na niekorzyść

X w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

X

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

X

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

X

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

X

uchylenie

X

zmiana