Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2020r.

Sąd Okręgowy w Rybniku Wydział IV

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Iwona Nowak

Protokolant: Wioleta Potrząsaj

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2020r. w Rybniku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 29 sierpnia 2019 r. Znak (...)

oddala odwołanie

Sędzia:

Sygn. akt: IVU 204/20

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29.08.2019r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

odmówił ubezpieczonej A. K. prawa do renty, ponieważ komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 08.08.2019r. nie stwierdziła u niej niezdolności do pracy.

Ubezpieczona odwołała się od tej decyzji i wniosła o jej zmianę wskazując, że leczy się w związku z dolegliwościami psychiatrycznymi, których obecny stopień nasilenia uniemożliwia jej podjęcie zatrudnienia.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

Ubezpieczona A. K. urodziła się w dniu (...)

Z zawodu jest krawcową. Do grudnia 2017r. pracowała w swoim zawodzie.

Od dnia 27.12.2017r. przebywała na L4, a od 27.06.2018r do 22.05.2019r. pobierała świadczenia rehabilitacyjne.

W dniu 22.05.2019r. ubezpieczona wystąpiła z wnioskiem o ustalenie uprawnień do świadczeń rehabilitacyjnych na dalszy okres.

Orzeczeniem z dnia 24.06.2019r. została uznana przez lekarza orzecznika za częściowo niezdolną do pracy, w związku z czym organ rentowy wezwał ją do złożenia wniosku o rentę.

Wobec zgłoszenia zarzutu wadliwości wobec powyższego orzeczenia przez Głównego Lekarza Orzecznika, spraw została ponownie rozpoznana przez komisję lekarską ZUS, która zmieniła to orzeczenie stwierdzając, iż brak jest podstaw do orzeczenia u ubezpieczonej niezdolności do pracy.

W toku postępowania sądowego w trakcie badania ubezpieczonej przez biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii rozpoznano u ubezpieczonej zaburzenia neurotyczne z licznymi somatyzacjami, ze skłonnością do przeceniania znaczenia zaburzeń w funkcjonowaniu organizmu oraz tendencją generalizacji lęków i przeżywania stanów sytuacyjnie obniżonego nastroju. Nie ujawniono wtórnych zaburzeń funkcji poznawczych wskazujących na organiczne tło zaburzeń. Stwierdzono wyrównany nastrój, afekt dostosowany o prawidłowej modulacji. Nie rozpoznano również zaburzeń treści i toku myślenia, zaburzeń postrzegania, zaburzeń depresyjnych, urojeń oraz objawów otępiennych.

W ocenie biegłych stopień nasilenia rozpoznanych zaburzeń nie przybiera takiego nasilenia, aby w sposób istotny zaburzał zdolności adaptacyjne, w tym zdolność do kontynuowania zatrudnienia.

(dowód: opinia zespołu biegłych z zakresu psychiatrii lek. med. E. K. (1) oraz psychologii mgr E. K. (2) z dnia 15.06.2020r. k.67-72 oraz z zakresu psychiatrii lek. med. M. K. i psychologii mgr B. B. z dnia 05.10.2020r. (k.102-109).

Sąd uznał powyższe zgodne opinie biegłych za rzeczowe i przekonywujące. Zostały one oparte na szczegółowej analizie dokumentacji lekarskiej oraz wynikach badań bezpośrednich.

Odmienne stanowisko zajęła biegła z zakresu psychiatrii lek. med. B. D. w opinii z dnia 02.01.2020r. (k.45-19), stwierdzając, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy na okres jednego roku.

W oparciu o powyższe, Sąd zważył, co następuje.

Odwołanie ubezpieczonej nie zasługuje na uwzględnienie.

Konieczną przesłanką prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w rozumieniu art.57 ust.1 pkt.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2018r. poz. 1270 ze zm.) jest istnienie niezdolności do pracy w stopniu co najmniej niezdolności częściowej określonej w art.12 ust.3 ustawy jako utrata w znacznym stopniu zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych, tj. pracy faktycznie wykonywanej.

Zgodnie z brzmieniem art. 13, przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1) stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji;

2) możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe ubezpieczona z przyczyn psychiatrycznych nie jest niezdolna do kontynuowania zatrudnienia zgodnego z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Za takim przyjęciem przemawiają zgodne opinie dwóch zespołów biegłych z zakresu psychiatrii i psychologii, które jako wydane w oparciu o fachową specjalistyczną wiedzę, zawierające wyczerpującą ocenę schorzenia ubezpieczonej, poparte wynikami badań oraz analizą dokumentacji lekarskiej z przebiegu jej leczenia, zostały uznane przez Sąd za rzeczowe, kompletne i przekonywujące.

Jak wskazali biegli stwierdzone zaburzenia mają obecnie charakter łagodny. Zgłaszane dolegliwości, sytuacyjne uwarunkowane oraz stany obniżonego nastroju nie przybierają stopnia nasilenia, który by ograniczał możliwości kontynuowania zatrudnienia. Symptomy te są jednak wskazaniem do kontynuowania leczenia psychiatrycznego oraz psychoterapii.

Sąd nie podzielił natomiast opinii biegłej B. D., która jest opinią odosobnioną, sprzeczną z pozostałymi opiniami biegłych zarówno co do poczynionych rozpoznań jak i wniosków końcowych opinii.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż decyzja organu rentowego jest prawidłowa.

W konsekwencji takiego stanowiska z mocy art.477 ¹⁴§ 1 kpc w związku z art.15 zzs(2) ustawy z dnia 02.03.2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID – 19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020r. poz.374) oddalił odwołanie nie znajdując podstaw do jego uwzględnienia.

Sędzia