Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2021 r.

Sąd Okręgowy___________________ w Rybniku Wydział IV

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:	Sędzia Mariola Łącka
Protokolant:	Starszy sekretarz sądowy Monika Holona

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2021r. w Rybniku

sprawy z odwołania S. F. (F.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

o ponowne ustalenie wysokości emerytury górniczej

na skutek odwołania S. F.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N.

z dnia 15 lutego 2021r. Znak (...)-RUM- (...)

1.  oddala odwołanie;

2.  zasądza od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kwotę 180,00zł (sto osiemdziesiąt zł 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sędzia

Sygn. akt IX U 262/21

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 lutego 2021r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w N. odmówił S. F. ponownego ustalenia wysokości emerytury na podstawie art. 110a, gdyż wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury ustalony w najkorzystniejszy sposób nie jest wyższy niż 250%.

Ubezpieczony odwołał się od tej decyzji i wniósł o jej zmianę i obciążenie kosztami postępowania organu rentowego. Zarzucił, że nie może ponosić ujemnych konsekwencji braku dokumentacji płacowej i wniósł o odtworzenie podstawy wymiaru składek w oparciu o dowody zawarte w aktach rentowych i osobowych.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie podtrzymując stanowisko zawarte w zaskarżonej decyzji a także wniósł o zasądzenie od odwołującego się na rzecz organu rentowego zwrotu kosztów zastępstwa w kwocie 180 zł wraz z odsetkami w wysokości odsetek za opóźnienie za okres od uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

S. F. od 16.12.1990r. jest uprawniony do emerytury górniczej na mocy decyzji z dnia 4.03.1991r.

W skutek wysokości podstawy wymiaru emerytury ubezpieczonego w decyzji z dnia 23.12.1991r. został obniżony na 326,25% od podstawy wymiaru wynagrodzenia za pracę osiągniętego przez niego w latach 1985-1987, został ograniczony do 250%.

W dniu 26.10.2020r. ubezpieczony złożył wniosek o ponowne obliczenie emerytury na podstawie art. 110a.

Na żądanie organu rentowego ubezpieczony w dniu 29.12.2020r. dołączył zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu obejmujące okres od 1980r. do 1991r. oraz informację Spółki (...), że nie ma możliwości wydania zaświadczenia obejmującego wcześniejszy okres zatrudnienia bo brak jest dokumentacji płacowej a akta osobowe nie zawierają angaży, umów o pracę ani też czasu pracy (akta rentowe).

S. F. był zatrudniony w KWK (...) od 3.08.1965r. do 24.02.1991r. na następujących stanowiskach:

-

od 3.08.1965r. do 17.12.1965r. – jako pracownik powierzchni,

-

od 18.12.1965r. do 30.11.1966r. – jako ładowacz pod ziemią,

-

od 1.12.1996r. do 30.04.1967r. – jako młodszy górnik pod ziemią,

-

od 1.05.1967r. do 30.06.1969r. – jako samodzielny cieśla pod ziemią,

-

od 1.07.1969r. do 24.02.1991r. – jako górnik pod ziemią.

W aktach osobowych ubezpieczonego w karcie osobowej pracownika są odnotowane jego składniki zaszeregowania, karta zasiłkowa za cały okres zatrudnienia oraz karta ewidencyjna obejmująca wykaz dniówek półtora krotnych od 1970r. do 1988r. (załączone akta osobowe).

S. F. pracując pod ziemią wykonywał czynności w oddziale wydobywczym. Był wynagradzany w systemie akordowym, którego normy ustalono zależnie od postępu ściany. Dodatkowo okresowo otrzymywał premię, której wysokość ustalał kierownik oddziału.

Ubezpieczony kiedy pracował jako górnik wykonywał czynności kombajnisty lub strzałowego. Pracę wykonywał w systemie trzyzmianowym według ustalonego przez kierownika harmonogramu zmian. Na prośbę pracownika kierownik wyraził zgodę na wykonywania pracy na innej zmianie niż wynikająca z grafiku (zeznania świadka W. M. i ubezpieczonego S. F. k. 74 a – 75 akt sprawy).

Przy odtworzeniu wynagrodzenia ubezpieczonego za pracę stanowiącą podstawę wymiaru składek za lata 1966-1979 na które składa się wynagrodzenie zasadnicze uznane jako iloczyn stawki zaszeregowania osobistego i ilości dniówek roboczych obowiązujących w danym miesiącu za okres do 1969r. a za okres od 1970r. ilości dniówek przodkowych wykazanych w karcie ewidencyjnej oraz specjalne wynagrodzenie z Karty Górnika i ekwiwalentu za deputat węglowy, najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury z lata 1968r. do 1976r. i od 1980r. do 1990r. wynosi 229,20% (pinia biegłej H. P. k. 27-51 akt sprawy).

Sąd uznał zeznania świadka i ubezpieczonego za wiarygodne. Nie wnoszą one jednak żadnych istotnych elementów do sprawy, których by nie uwzględniła biegła w opinii.

Za rzeczową i przekonywującą uznał Sąd opinię biegłej. Uwzględniła bowiem ona w opinii wszystkie stałe elementy wynagrodzenia za pracę, które można wyliczyć w oparciu o dane zawarte w aktach osobowych, uregulowania płacowe obwiązujące w górnictwie.

W oparciu o powyższe, Sąd zważył, co następuje:

Zastrzeżenia ubezpieczonego do opinii biegłej są niezasadne.

Biegła zasadnie nie uwzględniła w opinii dodatku za pracę na II i III zmianę, ponieważ nie zachowały się grafiki zmian a sam ubezpieczony przyznał, że za zgodą kierownika można było pracować na innej zmianie niż wynikająca z grafiku zmian.

Wbrew twierdzeniom pełnomocnika ubezpieczonego biegła w opinii uwzględniła tzw. podwójną „Kartę Górnika” od momentu jej wprowadzenia.

Prawidłowo biegła też nie uwzględniła premii bo w Zakładowym Układzie Zbiorowym Pracy określono nie stałą wysokość premii ale jej maksymalną wysokość, a z zeznania świadka i ubezpieczonego potwierdzają, że premia ta miała charakter uznaniowy, nie było więc powodu uzupełnienia opinii przez biegłą.

W tym stanie rzeczy skoro wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury z uwzględnieniem podstawy wymiaru przypadający w części po przyznaniu emerytury jest niższy niż 250% nie zostały spełnione warunki z art. 110a ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz.U. z 2020r. poz. 53) do ponownego ustalenia wysokości emerytury ubezpieczonego.

Dlatego też Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie jako pozbawione podstaw.

Sąd biorąc pod uwagę, że ubezpieczony otrzymuje stosunkowo wysoką emeryturę na mocy art. 98 kpc orzekł o kosztach postępowania zgodnie z wnioskiem.

Sędzia Mariola Łącka