Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 07 lipca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Rybniku IV Wydział

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : Sędzia Barbara Kużdrzał-Kiermaszek

Sędziowie: ./.

Protokolant: Dagmara Mazurkiewicz

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 07 lipca 2022r. w Rybniku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy D. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o zasiłek opiekuńczy

na skutek apelacji ubezpieczonej D. S.

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku V Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 21 stycznia 2022r. sygn. akt V U 314/21

1.  zmienia zaskarżony wyrok i poprzedzające go decyzje w ten sposób, że:

a)  przyznaje ubezpieczonej prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 04.05.2020r. do 31.05.2020r. z ubezpieczenia chorobowego z tytułu zatrudnienia u płatnika H. S. i ustala, że ubezpieczona nie jest zobowiązana do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku opiekuńczego z funduszu chorobowego w kwocie 1.979,32 zł wraz z odsetkami,

b)  przyznaje ubezpieczonej prawo do zasiłku opiekuńczego za okres od 09.05.2020r. do 31.05.2020r. z ubezpieczenia chorobowego z tytułu zatrudnienia u płatnika (...) Sp. z o.o. Sp.k. i ustala, że ubezpieczona nie jest zobowiązana do zwrotu nienależnie pobranego zasiłku opiekuńczego z funduszu chorobowego w kwocie 1.239,93 zł wraz z odsetkami,

2.  zasądza od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej kwotę 600 zł ( sześćset złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego za I i II instancję.

Sędzia Barbara Kużdrzał-Kiermaszek

Sygn. akt IV Ua 8/22

UZASADNIENIE

Decyzją z 13 września 2020 roku, znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonej D. S. wypłaty zasiłku opiekuńczego za okres od 4 maja 2020 roku do 31 maja 2020 roku z ubezpieczenia chorobowego z tytułu zatrudnienia u płatnika H. S. oraz zobowiązał ją do zwrotu nienależnie pobranych zasiłków opiekuńczych z funduszu chorobowego za ww. okres w kwocie 1.979,32 zł wraz z odsetkami od dnia doręczenia decyzji do dnia zwrotu kwoty nienależnie pobranego świadczenia. Organ rentowy wskazał, że ubezpieczona wykorzystała zasiłek opiekuńczy niezgodnie z jego celem (naruszając art. 17 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa), gdyż 20 maja 2020 roku została zgłoszona do ubezpieczeń z tytułu prowadzenia działalności.

Od powyższej decyzji ubezpieczona wniosła odwołanie żądając przyznania jej prawa do zasiłku chorobowego i zwolnienia jej z obowiązku zwrotu pobranego zasiłku. Wniosła także o zasądzenie kosztów zastępstwa. W uzasadnieniu zarzuciła, że ZUS powołał się na ogólne przepisy dotyczące utraty prawa do zasiłku bez sprecyzowania w jaki sposób ubezpieczona sprzeciwiała się celowi otrzymanego zasiłku. Ponadto zarzuciła, że ZUS nie skonkretyzował, czy przesłaną odmowy było podjęcie pracy zarobkowej, czy wykonanie zasiłku niezgodnie z jego celem. Wskazała, że z powodu pandemii COVID-19 i z uwagi na zamknięcie placówki oświatowej sprawowała opiekę osobistą nad jej synem w okresie od 04 maja 2020 roku do 31 maja 2020 roku i z tego tytułu otrzymała zasiłek opiekuńczy. Podniosła, że wykorzystała zasiłek zgodnie z jego celem i nie wykonywała w tym czasie pracy zarobkowej. Przyznała, że 20 maja 2020 roku została wspólnikiem spółki komandytowej i z tego tytułu została zgłoszona do ubezpieczenia jako komandytariusz spółki, lecz podniosła, że samo zostanie wspólnikiem nie wiązało się z żadnymi obowiązkami i czynnościami. Nie zgodziła się z żądaniem zwrotu wypłaconego zasiłku opiekuńczego. Zarzuciła, że to ZUS powinien wykazać przesłanki uprawniające do zwrotu otrzymanego zasiłku i podstaw odmowy przyznania zasiłki opiekuńczego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymują wcześniejsze twierdzenia.

Decyzją z 13 września 2020 roku, znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonej D. S. wypłaty zasiłku opiekuńczego za okres od 9 maja 2020 roku do 31 maja 2020 roku z ubezpieczenia chorobowego z tytułu zatrudnienia u płatnika (...) Sp. z o.o. Sp. k. oraz zobowiązał ją do zwrotu nienależnie pobranych zasiłków opiekuńczych z funduszu chorobowego za ww. okres w kwocie 1.239,93 zł wraz z odsetkami od dnia doręczenia decyzji do dnia zwrotu kwoty nienależnie pobranego świadczenia. Organ rentowy powołał się na argumentację z wcześniejszej decyzji.

Od powyższej decyzji ubezpieczona wniosła odwołanie (sprawa o sygn. akt VU 315/21) powołując się na argumentację z wcześniejszej złożonego odwołania.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymują wcześniejsze twierdzenia.

Zarządzeniem z 7 grudnia 2021 roku sprawę o sygn. akt VU 315/21 połączono ze sprawą o sygn. akt VU 314/21 celem wspólnego prowadzenia i rozpoznania.

Wyrokiem z dnia 21 stycznia 2022r. Sąd Rejonowy w Rybniku oddalił odwołania i orzekł o kosztach.

Sąd ustalił , że ubezpieczona D. S. jest zatrudniona płatnika składek H. S. od 1 stycznia 2010 roku oraz u płatnika (...) Sp. z o.o. Sp. k. od 1 czerwca 2017 roku do 20 stycznia 2021 roku i z tego tytułu podlegała ubezpieczeniom społecznym.

Ubezpieczona wystąpiła o przyznanie jej za okres od 4 maja 2020 roku do 31 maja 2020 roku zasiłku opiekuńczego wskazując, że musi sprawować osobistą opiekę nad swoim 5- letnim dzieckiem w związku z zamknięciem przedszkola z powodu COVID-19.

W Spółce (...) sp. z o.o. sp. k. udziałowcami byli teściowie ubezpieczonej, którzy chcieli by ubezpieczona została w Spółce komandytariuszem. W związku z tym 20 maja 2020 roku odbyło się spotkanie z notariuszem, ubezpieczona w tym dniu stawiła się celem podpisania aktu notarialnego. Opiekę nad jej dzieckiem w tym czasie sprawowała teściowa. Notariusz miał siedzibę swojej kancelarii w R.. 22 maja 2020 roku ubezpieczona osobiście wypełniała zgłoszenie do ubezpieczenia chorobowego. Spółka (...) nie udzieliła jej pełnomocnictwa do reprezentacji.

Decyzją z 13 września 2020 roku, znak (...) oraz decyzją z 13 września 2020 roku, znak (...), ZUS odmówił ubezpieczonej wypłaty zasiłku opiekuńczego za okres od 4 maja 2020 roku do 31 maja 2020 roku z ubezpieczenia chorobowego z tytułu zatrudnienia u płatnika H. S. i za okres od 9 maja 2020 roku do 31 maja 2020 roku z ubezpieczenia chorobowego z tytułu zatrudnienia u płatnika (...) Sp. z o.o. Sp. k. oraz zobowiązał ją do zwrotu nienależnie pobranych zasiłków opiekuńczych z funduszu chorobowego za okres od 4 maja 2020 roku do 31 maja 2020 roku w kwocie 1.979,32 zł oraz za okres od 9 maja 2020 roku do 31 maja 2020 roku w kwocie 1.239,93 zł wraz z odsetkami od dnia doręczenia decyzji do dnia zwrotu kwoty nienależnie pobranego świadczenia.

Zdaniem Sądu odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1c ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnym rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r. poz. 374 ze zm.) w przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19, ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby, z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem, o którym mowa w art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2020 r. poz. 870), przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy do dnia 28 czerwca 2020 r.

W myśl art. 32 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019r. poz. 645 ze zm.) zasiłek opiekuńczy przysługuje ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem w wieku do ukończenia 8 lat w przypadku nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola lub szkoły, do których dziecko uczęszcza, a także w przypadku choroby niani, z którą rodzice mają zawartą umowę uaktywniającą, o której mowa w art. 50 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. z 2020 r. poz. 326 i 568), lub dziennego opiekuna sprawujących opiekę nad dzieckiem,

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2019r. poz. 645 ze zm.) ubezpieczony wykonujący w okresie orzeczonej niezdolności do pracy pracę zarobkową lub wykorzystujący zwolnienie od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia traci prawo do zasiłku chorobowego za cały okres tego zwolnienia.

Jak stanowi przepis art. 84 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 121 j.t. ze zm) osoba, która pobrała nienależne świadczenie z ubezpieczeń społecznych, jest obowiązana do jego zwrotu, wraz z odsetkami, w wysokości i na zasadach określonych przepisami prawa cywilnego, z uwzględnieniem ust. 11.

Na podstawie art. 84 ust. 2 ustawy systemowej, za kwoty nienależnie pobranych świadczeń uważa się: 1) świadczenia wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących ustanie prawa do świadczeń albo wstrzymanie ich wypłaty w całości lub w części, jeżeli osoba pobierająca świadczenie była pouczona o braku prawa do ich pobierania; 2) świadczenia przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzania w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę pobierającą świadczenia.

Sąd podzielił stanowisko Sądu Apelacyjnego w Szczecinie oraz Sądu Apelacyjnego w Białymstoku zgodnie z którym zaprzestanie działalności gospodarczej może być okresowe i spowodowane przerwą w jej wykonywaniu. Musi jednak wiązać się z wolą zaprzestania działalności gospodarczej w sposób definitywny, co winno znaleźć formalny wyraz w wyrejestrowaniu działalności z ewidencji działalności gospodarczej, względnie w jej zawieszeniu. Zdaniem sądów prowadzeniem działalności gospodarczej jest nie tylko faktyczne wykonywanie czynności należących do zakresu tej działalności (samej produkcji, świadczenia usług, czy sprzedaży), lecz także czynności zmierzające do zaistnienia takich czynności gospodarczych w przyszłości (czynności przygotowawczych). Na przykład, prowadzenie działalności gospodarczej występuje zarówno w okresach faktycznego wykonywania usług, jak też w okresach wykonywania innych czynności związanych z działalnością - takich jak poszukiwanie nowych klientów, gromadzenie surowców koniecznych do produkcji, zamieszczanie ogłoszeń w prasie, załatwianie spraw urzędowych, przygotowywanie urządzeń potrzebnych do prowadzenia działalności gospodarczej, czy dokonywanie ich napraw itp. Wszystkie te czynności pozostają w ścisłym związku z działalnością usługową, bowiem zmierzają do stworzenia właściwych warunków do jej wykonywania (wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 20.11.2019r., III AUa 345/19, wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 24.10.2019r., III AUa 21/19).

Sąd poparł także stanowisko Sądu Najwyższego, który wskazał, że nieodpłatne wykonywanie przez ubezpieczonego czynności członka zarządu spółki w okresie korzystania z zasiłku chorobowego z tytułu zatrudnienia na stanowisku jej dyrektora, jest wykonywaniem "pracy zarobkowej" w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy z 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Stwarza bowiem ubezpieczonemu , co najmniej możliwość odniesienia korzyści majątkowej (traktowanej jako zarobek w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej) z wykonywania tych czynności. Korzyści te ubezpieczony odnosi pośrednio jako wspólnik spółki, w której zarządzaniu nadal uczestniczy, mimo niezdolności do wykonywania pracy wynikającej z wiążącego go ze spółką stosunku pracy na stanowisku dyrektora. Pod pojęciem pracy "zarobkowej" nie należy rozumieć wyłącznie czynności, które przynoszą ubezpieczonemu bezpośrednią korzyść majątkową w postaci środków pieniężnych otrzymywanych wprost za wykonanie tych czynności. Praca ma również charakter zarobkowy, gdy wiąże się z perspektywą otrzymania korzyści majątkowych (udział w zysku spółki, zwiększenie wartości własnego majątku wskutek czynności zarządczych składających się na pojęcie "pracy" w rozumieniu art. 17 ust. 1 ustawy zasiłkowej. Interpretację tę można również odnieść do członka zarządu spółdzielni mieszkaniowej, uczestniczącego w czynnościach rady nadzorczej spółdzielni (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 2018 r., o sygn. akt II UK 392/17).

Jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe ubezpieczona w okresie od 04 maja 2020 roku do 31 maja 2020 roku przebywała na zwolnieniu z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki na dzieckiem w związku z zamknięciem przedszkola z powodu COVID-19. Bezsporną okolicznością w sprawie jest to, że w przedmiotowym okresie ubezpieczona 20 maja 2020 roku została wspólnikiem spółki komandytowej i z tego tytułu zgłosiła się do ubezpieczenia społecznego jako komandytariusz spółki. Ubezpieczona sama wskazała, że 20 maja 2020 roku podczas uczestnictwa przez nią w przygotowaniu i podpisywaniu aktu notarialnego nie sprawowała osobistej opieki nad swoim dzieckiem (opiekowała się nim w tym czasie jej teściowa). Sąd podkreślił, iż ubezpieczona nie wykonywała wtedy czynności niezbędnych (takich jak np. wizyta z dzieckiem u lekarza, wyjazd celem zakupu leków dla dziecka czy niezbędnego wyżywienia). Dokonane w ten dzień przez nią czynności dotyczyły stricte działalności gospodarczej i nawet jeśli nie przynosiło to jej w danej chwili żadnej korzyści majątkowej , ale perspektywicznie taki miało charakter. Nie ma znaczenia w tym przypadku, że były to czynności jednorazowe. W ocenie Sądu ubezpieczona mogła powstrzymać się z dokonywanie tych czynności w przedmiotowym okresie, w szczególności, że czynności dotyczyły jej spółki „ rodzinnej”. Ubezpieczona przerwała opiekę nad dzieckiem w wystarczającym wymiarze czasowym , aby uznać, że wykorzystała okres zwolnienia od pracy w celu sprawowania opieki nad dzieckiem w sposób niezgodny z jego celem. Niewiarygodne są natomiast twierdzenia ubezpieczonej w zakresie wymiaru czasu jaki zajęły jej przedmiotowe czynności, albowiem w toku postępowania kilka razy znacząco zmieniała swoje stanowisko w tej kwestii.

Świadome wprowadzenie w błąd organu rentowego to bezpośrednie oświadczenie nieprawdy we wniosku o świadczenie, przemilczenie przez wnioskodawcę faktu mającego wspływ na prawo do świadczenia oraz okoliczność domniemanego współdziałania wnioskodawcy z innymi podmiotami we wprowadzeniu w błąd organu rentowego (niepubl. wyrok Sądu Najwyższego z 27.01.2011r., II UK 194/10).

Z okoliczności sprawy wynika, że ubezpieczona miał świadomość tego, że sprawując opiekę nad dzieckiem powinna powstrzymywać się od aktywności, które przerywają tę opiekę (tj. są wykorzystaniem zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z jego celem). Ubezpieczona uważała jednak, że przerwa w sprawowaniu opieki była krótkotrwała a dziecko było w tym czasie pod opieką innej dorosłej osoby. Jest to argumentacja nietrafna.

W ocenie Sądu wypłata zasiłku nastąpiła na podstawie świadomego wprowadzenia przez ubezpieczoną w błąd organu rentowego wypłacającego świadczenie na skutek przemilczenia przez ubezpieczoną okoliczności powodujących utratę prawa do zasiłku. Ubezpieczona powinna była powstrzymać się w trakcie opieki od takiego rodzaju czynności, a jeśli już zaplanowała jej podjąć, to powinna była poinformować organ dokonujący wypłaty świadczeń, iż taką aktywność w kierunku działalności gospodarczej wykona. Zatem, ubezpieczona nie ma prawa do zasiłku chorobowego za przedmiotowy okres, a pobrane świadczenie jest świadczeniem nienależnym i powinno zostać zwrócone.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Rejonowy działając na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołania.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 k.p.c., a także na podstawie § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) zasądzając od ubezpieczonej D. S. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. kwotę 360 zł (2 sprawy x 180 zł) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Ubezpieczona złożyła apelację od powyższego wyroku, zaskarżając go w całości.

Wyrokowi zarzuciła naruszenie prawa procesowego tj. art.233 par.1 kpc, co miało istotny wpływ na wynik sprawy przez dokonanie wybiórczego, a nie wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego, a w konsekwencji błędne przyjęcie, że ubezpieczona w okresie zwolnienia od pracy wykorzystała zasiłek opiekuńczy niezgodnie z jego celem oraz błędne przyjęcie, że świadomie wprowadziła w błąd organ rentowy na skutek przemilczenia okoliczności powodujących utratę prawa do zasiłku.

Zarzuciła nadto naruszenie prawa materialnego a to art.17 ust. 1 ustawy z 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa, że poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że ubezpieczona w okresie pobierania zasiłku opiekuńczego wykorzystała zasiłek opiekuńczy niezgodnie z jego celem oraz art. 84 ust.2 ustawy z 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że w niniejszej sprawie zaistniały przesłanki uprawniające do domagania się zwrotu wypłaconego zasiłku jako świadczenia nienależnego , podczas gdy ubezpieczona nie wprowadziła świadomie w błąd organu rentowego.

Wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i ustalenie, że ubezpieczona jest uprawniona do spornego zasiłku opiekuńczego i nie jest zobowiązana do jego zwrotu oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za obydwie instancje.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja jest uzasadniona i podlega uwzględnieniu.

W świetle przeprowadzonego postępowania dowodowego nie sposób uznać, że ubezpieczona utraciła prawo do zasiłku na podstawie art.17 ust.1 ustawy z 25.06.1999r. o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa ( Dz.U z 2021r., poz. 1133 ze zm. ) w związku z wykonywaniem pracy zarobkowej i wykorzystaniem zwolnienia od pracy w sposób niezgodny z celem tego zwolnienia. Sąd Okręgowy podziela stanowisko apelującej, że okoliczność na którą powołuje się organ rentowy tj. uczestniczenie w spotkaniu dot. umowy notarialnej z uwagi na jednorodność czynności nie było wykonywaniem pracy zarobkowej i wykorzystaniem zwolnienia lekarskiego w sposób niezgodny celem tego zwolnienia. W toku postępowania zostało wykazane , że oprócz spotkania w notariacie celem podpisania wcześniej sporządzonej umowy nie było stricte związane z wykonywaniem pracy zarobkowej.

Sąd Okręgowy podziela orzecznictwo Sądu Najwyższego zaprezentowane przez apelującą, które zdaje się być utrwalone . I tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 11 stycznia 2022r. I USK 386/21 stwierdził, że:

Gdy w okresie orzeczonej niezdolności do pracy osoba prowadząca pozarolniczą działalność ogranicza swoją normalną aktywność wyłącznie do podejmowania sporadycznych, incydentalnych i wymuszonych np. regulacjami prawnymi, czynności takich jak złożenie podpisu na dokumencie, zwłaszcza urzędowym, sporządzenie rachunku lub faktury, których niedopełnienie prowadziłoby do niedochowania ustawowego lub umówionego z kontrahentem terminu i które dodatkowo nie są sprzeczne z celem zwolnienia, oraz gdy ( …) ceduje pozostałe czynności charakteryzujące prowadzoną przez nią działalność na inne osoby ( zatrudnionych w tym celu zleceniobiorców lub ustanowionego na czas trwania niezdolności do pracy pełnomocnika), należałoby przyjąć, że zastosowanie w stosunku do niej regulacji art.17 ust.1 ustawy zasiłkowej nie jest uzasadnione.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy uznał, że wskutek naruszenia prawa procesowego błędną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego doszło do naruszenia prawa materialnego tj. wyżej cyt. art.17 ust.1 ustawy z 25.06.1999r. oraz art.84 ust.2 ustawy z 13.10.1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych ( Dz.U. z 2021r., poz.423).

Z tych przyczyn Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok po myśli art.386 par.1 kpc i orzekł co do istoty sprawy.

O kosztach orzeczono po myśli par.9 ust.2 i par.10 ust.1 pkt.1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie ( Dz. U. , poz.1800 ze zm).

Sędzia Barbara Kużdrzał-Kiermaszek