Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rybniku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2021 r.

Sąd Okręgowy w Rybniku IV Wydział

Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący : Sędzia Mariola Łącka

Sędziowie: ./.

Protokolant: st. sekretarz sądowy Dagmara Mazurkiewicz

przy udziale ./.

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2021r. w Rybniku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy K. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy

na skutek apelacji ubezpieczonego K. J.

od wyroku Sądu Rejonowego w Rybniku V Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

z dnia 30 marca 2021 r. sygn. akt V U 220/18

1.  oddala apelację,

2.  zasądza od ubezpieczonego na rzecz organu rentowego kwotę 120,00 zł ( sto dwadzieścia złotych 00/100) tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Sędzia Mariola Łącka

Sygn. akt IV Ua 17/21

UZASADNIENIE

Decyzją z 11 lipca 2018 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu K. J. prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia , będącego następstwem wypadku przy pracy z 12 lutego 2001 roku. W uzasadnieniu organ wskazał, że uszczerbek na zdrowiu nie uległ pogorszeniu.

W odwołaniu ubezpieczony podniósł, iż ustalona przez ZUS wysokość uszczerbku, nie uwzględnia uszkodzeń kręgosłupa w odcinku szyjnym i piersiowym.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie , podtrzymując wcześniejsze twierdzenia.

Na rozprawie 30 marca 2021 roku ubezpieczony oświadczył, iż domaga się odszkodowania (które powinno być traktowane jako pierwszorazowe) odpowiadającego 30% uszczerbku.

Sąd Rejonowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Rybniku wyrokiem z dnia 30 marca 2021r. oddalił odwołanie.

Sąd I instancji ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony K. J. był zatrudniony (...) S.A. (...) w R. na stanowisku maszynisty turbogeneratora i sprężarek. 12 lutego 2001 roku ubezpieczony podczas uruchamiania pompy wody chłodzącej i odkręcania zasuwy, poczuł silny ból w okolicy kręgosłupa. Zdarzenie to mocą wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 10 października 2002 roku (sygn. akt IV P 427/01) zostało uznane za wypadek przy pracy.

Decyzją z dnia 12 marca 2003 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. przyznał ubezpieczonemu jednorazowe odszkodowanie z tytułu 8% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego ww. wypadkiem przy pracy w kwocie 3561,60 zł. Odwołanie ubezpieczonego od tej decyzji wyrokiem Sądu Rejonowego w Rybniku z dnia 14 lipca 2004 roku, sygn. akt V U 484/03, zostało oddalone.

Na skutek wniosku z dnia 2 marca 2009 roku, decyzją z dnia 27 lipca 2009 roku, znak (...), organ rentowy odmówił ubezpieczonemu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia będącego następstwem wypadku przy pracy.

Wyrokiem z dnia 22 października 2010 roku, sygn. akt V U 216/09, Sąd Rejonowy w Rybniku zmienił powyższą decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do jednorazowego odszkodowania w kwocie 7.452 zł odpowiadającej dalszym 12% uszczerbku. Sąd uznał, iż uszczerbek ubezpieczonego uległ pogorszeniu i wynosi łącznie 20%. Wyrokiem z 31 stycznia 2013r. Sąd Okręgowy w Gliwicach OZ w Rybniku oddalił apelacje obu stron od powyższego wyroku, sygn. IX Ua 27/10.

Pismem z 21 lutego 2018 roku ubezpieczony zwrócił się o ponowne ustalenie procentowego uszczerbku w związku z pogarszającym się stanem zdrowia.

Na skutek wniosku ubezpieczonego lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z 23 maja 2018 roku ustalił u ubezpieczonego 20% uszczerbku na zdrowiu spowodowanego skutkami wypadku przy pracy z 12 lutego 2001 roku. Komisja lekarska ZUS orzeczeniem z 2 lipca 2018 roku ustaliła 20% uszczerbku.

Decyzją z 11 lipca 2018 roku, znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia będącego następstwem wypadku przy pracy z 12 lutego 2001 roku.

Stan zdrowia ubezpieczonego w związku z wypadkiem nie uległ pogorszeniu i nadal wynosi 20% (poz. 95c – urazowe zespoły korzonkowe lędźwiowo-krzyżowe). U ubezpieczonego występuje stan po urazie odcinka lędźwiowego kręgosłupa z pourazową wypukliną jąder miażdżystych i utrwalonymi objawami korzeniowymi podrażnieniowymi.

Nadto, u ubezpieczonego występuje zespół bólowy kręgosłupa szyjnego z ograniczeniem funkcji statyczno-dynamicznej kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych i dyskopatycznych, a także zespół bólowy kręgosłupa piersiowego na tle zmian zwyrodnieniowo - wytwórczych i dyskopatycznych. Zmiany uwidocznione w badaniach obrazowych kręgosłupa szyjnego i piersiowego nie mają charakteru pourazowego.

Wykonane 9 miesięcy po wypadku, badanie MRI odcinka szyjnego kręgosłupa wykazało nieistotne klinicznie wypukliny jąder miażdżystych segmentów C4/C5, C5/C6. Zmiany o takim nasileniu nie odbiegają w żaden sposób od samoistnych zmian chorobowych typowych dla osób w wieku i typie konstytucjonalnym, jak i obciążeniu zawodowym, takimi jak u ubezpieczonego. W opisie tego badania nie stwierdzono żadnych zmian strukturalnych, które mogłyby przemawiać za etiologią pourazową uwidocznionych zmian czy też wskazywać na uraz – naruszenie struktury, innych elementów konstrukcyjnych tego odcinka narządu ruchu.

Wykonane 5 lat później kolejne badanie tego odcinka kręgosłupa wykazało obraz porównywalny z niewielką progresją typową dla przebiegu schorzenia samoistnego o takim stopniu nasilenia.

Pierwsze badanie obrazujące kręgosłup piersiowy wykonano 2 lata po wypadku. Zmiany stwierdzone w tym badaniu były jednopoziomowe i miały niewielkie nasilenia. Zmiany nie wykazywały zmian pourazowych. Analiza kolejnych badań tego odcinka kręgosłupa nie dała podstaw do uznania tych zmian za pourazowe.

Wykonane badanie EMG kończyn górnych 7 lat po wypadku, potwierdziło uszkodzenie nerwów łokciowych na poziomie łokcia. W badaniu nie stwierdzono dysfunkcji o charakterze korzeniowym, a więc pochodzących z odcinka szyjnego kręgosłupa.

Aktualnie zgłaszane dolegliwości całego kręgosłupa (szyjnego, piersiowego, lędźwiowo-krzyżowego) wynikają z obecności wielopoziomowych zmian zwyrodnieniowo-wytwórczych-dyskopatycznych i nie są konsekwencją wypadku z 12 lutego 2001 roku.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentacji medycznej, opinii biegłych z zakresu ortopedii R. H. oraz z zakresu neurologii M. W., a także opinię podstawową i uzupełniającą biegłej z zakresu neurologii A. S., które Sąd Rejonowy uznał za rzeczowe.

W oparciu o tak ustalony stan faktyczny Sąd I instancji uznał, że o dwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaznaczył , iż do świadczeń należnych ubezpieczonemu z tytułu wypadku przy pracy z dnia 12 lutego 2001 roku zastosowanie znajdują przepisy nieobowiązującej już ustawy wypadkowej z 1975 roku.

Zgodnie bowiem z art. 49a ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 2009 r. Nr 167, poz. 1322 j.t. ze zm.) do spraw o świadczenia z tytułu wypadków, które nastąpiły przed dniem 1 stycznia 2003 r. , oraz z tytułu uszczerbku na zdrowiu spowodowanego chorobą zawodową, a stwierdzonego przed tą datą, stosuje się przepisy obowiązujące w dniu, w którym nastąpił wypadek lub w którym stwierdzono uszczerbek na zdrowiu spowodowany chorobą zawodową.

Wskazał także z mocy art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.) pracownikowi, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie pieniężne a w myśl art. 11 ust. 1 ustawy odszkodowanie ulega proporcjonalnemu zwiększeniu, jeżeli stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu, będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, ulegnie zwiększeniu , co najmniej o 10% w stosunku do tego, który był podstawą przyznania odszkodowania.

Załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy, Płac i Spraw Socjalnych oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 17 października 1975 r. w sprawie zasad i trybu orzekania o uszczerbku na zdrowiu oraz wypłacania świadczeń z tytułu wypadku przy pracy, w drodze do pracy i z pracy oraz z tytułu chorób zawodowych (Dz. U. z 1975r., nr 36, poz. 199) stanowi, iż wysokość stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego, u którego stwierdzono urazowe zespoły korzonkowe lędźwiowo-krzyżowe wynosi 10-25%.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe wykazało, iż stwierdzony u ubezpieczonego 20% uszczerbek na zdrowiu nie uległ zwiększeniu, a więc brak podstaw do przyznania jednorazowego odszkodowania z tytułu pogorszenia stanu zdrowia.

Sąd Rejonowy podniósł, że choć ubezpieczony dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego i piersiowego wiąże z wypadkiem przy pracy z 12 lutego 2001 roku, to w toku procesu ustalono jednoznacznie, że zmiany uwidocznione w badaniach obrazowych kręgosłupa szyjnego i piersiowego nie mają charakteru pourazowego . Brak jest pourazowych długotrwałych następstw tych odcinków kręgosłupa, a dolegliwości bólowe, które były zgłaszane przez ubezpieczonego są następstwem toczącego się wieloletniego, przewlekłego schorzenia samoistnego o typowym przebiegu. W ocenie Sądu I instancji nie występują jakiekolwiek rzeczowe, obiektywne przesłanki, które mogłyby przemawiać za pourazową etiologią niewielkich zmian dyskopatycznych w odcinku szyjnym i piersiowym kręgosłupa u ubezpieczonego. Gdyby wypadek z 12 lutego 2001 roku uszkodził w jakimkolwiek stopniu kręgosłup szyjny, to wykonane 9 miesięcy później badanie MRI tego odcinka kręgosłupa musiałoby wykazać zmiany pourazowe. Zmian tych jednak nie wykryto. Jednoczenie mając do dyspozycji tak precyzyjne w jakości obrazowania badania dodatkowe jak np. badanie MRI czy CT, nie występowała możliwość przeoczenia, niewykrycia zmian pourazowych w obrębie tkanek miękkich jak i tkanek kostnych. Z kolei samo wykonanie 2 lata od wypadku badania MRI odcinka kręgosłupa piersiowego w sposób pośredni świadczy o braku istotnych dolegliwości w okresie pourazowym. Zatem, brak podstaw do orzeczenia procentowego uszczerbku na zdrowiu wynikającego z urazów odcinka szyjnego i piersiowego kręgosłupa ubezpieczonego.

Ustalając powyższe okoliczności Sąd w pełni podzielił wspólną opinię podstawową i uzupełniające biegłego z zakresu ortopedii R. H. oraz z zakresu neurologii M. W., a także opinię podstawową i uzupełniającą biegłej z zakresu neurologii A. S., jako wydane przez osoby będące specjalistami w zakresie schorzeń występujących u ubezpieczonego. Co więcej opinie tych biegłych są spójne z opiniami innych biegłych sporządzanymi na zlecenie Sądu w sprawach dotyczących ubezpieczonego np. V U 216/09, V U 86/15.

Ubezpieczony natomiast nie podnosił jakichkolwiek merytorycznych argumentów odnoszących się do wniosków opinii i jedynie cytował przedłożoną do akt sprawy dokumentację medyczną, bądź ustalenia poczynione w innych sprawach sądowych, w których był stroną. Ubezpieczony koncentrował swoje zastrzeżenia na zarzutach odnoszących się do osób biegłych kwestionując ich obiektywność i fachowość, negował opinie, natomiast nie podniósł żadnych zarzutów merytorycznych. Jednocześnie, sama fachowość oraz rzetelność biegłych nie budziła wątpliwości Sądu. Wydane opinie zostały sporządzone w sposób prawidłowy, wnioski biegłych są jasne i logiczne oraz zostały oparte na licznej dokumentacji medycznej. Niezależnie sporządzający opinie biegli jednoznacznie wskazali, iż stopień uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego w wyniku wypadku z 2001r. nie zwiększył się i nadal wynosi 20%, zaś zgłaszane dolegliwości bólowe odcinka szyjnego i piersiowego kręgosłupa nie mają charakteru pourazowego, a wynikają ze zmian samoistnych.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy działając na podstawie przywołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., Sąd oddalił odwołanie.

Apelację od powyższego wyroku złożył ubezpieczony.

Skarżąc wyrok w całości , wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i decyzji poprzez zasądzenie na jego rzecz jednorazowego odszkodowania w związku z uszkodzeniem kręgosłupa w odcinku szyjnym i piersiowym w wyniku wypadku z dnia 12.02.2001r. , względnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

Skarżący zarzucił nie wyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, istotną sprzeczność ustaleń ze stanem faktycznym i prawnym, pomijanie dowodów przez niego zgłoszonych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy.

Ubezpieczony wskazał również na tendencyjne prowadzenie sprawy i oparcie się przez Sąd Rejonowy wyłącznie na opiniach biegłych, które on merytorycznie zakwestionował.

W uzasadnieniu apelacji K. J. podniósł, że Sąd Rejonowy błędnie przeprowadził postępowanie dowodowe w zakresie pogorszenia stanu jego zdrowia, odnosząc to do uszkodzeń kręgosłupa w odcinku lędźwiowo-krzyżowym .On zaś nie zwracał się o to do organu rentowego , bo chodziło mu o ustalenie po raz pierwszy uszczerbku na zdrowiu spowodowanego uszkodzeniem kręgosłupa szyjnego i piersiowego. Skarżący podniósł, że związek przyczynowo- skutkowy w zakresie uszkodzenia kręgosłupa szyjnego i piersiowego z wypadkiem przy pracy stwierdził Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 18.10.2005r.

Podniósł, że Sąd błędnie za biegłymi przyjął , że zmiany w obrębie odcinka szyjnego nie mają charakteru urazowego a stopień ich nasilenia nie odbiega od samoistnych zmian chorobowych , typowych dla osób w wieku i obciążeniami zawodowymi takimi jak u ubezpieczonego, pomijając, że w tym czasie miał on zaledwie 43 lata.

Ponadto skarżący podniósł, że Sąd Rejonowy nie uwzględnił dostępności do badań specjalistycznych w okresie wypadku i stosowanych wówczas metod leczenia kręgosłupa.

Organ rentowy w odpowiedzi na apelację ubezpieczonego wniósł o jej oddalenie i zasądzenie zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

Podniósł , że apelacja ubezpieczonego jest bezzasadna i ubezpieczony nie sformułował w niej żadnych konkretnych zarzutów medycznych, co do opinii biegłych, które kwestionuje. W ocenie organu rentowego przedstawiane przez ubezpieczonego kopie pism procesowych czy opinie biegłych sprzed kilku lat lub kilkunastu , nie mają istotnego znaczenia , bo w niniejszym postępowaniu należało ustalić aktualny stan zdrowia ubezpieczonego i czy na dzień złożenia wniosku pozwala on na zwiększenie uszczerbku.

Sąd Okręgowy uzupełnił postępowanie dowodowe poprzez zobowiązanie biegłego neurologa M. W. do wydania opinii uzupełniającej i wskazanie z jakich przyczyn i na podstawie jakich dokumentów leczenia, wyników badań dodatkowych i klinicznych zmienił swoje stanowisko zawarte w opinii z dnia 23.10.2018r. złożonej w sprawie V U 220/18 w zakresie związku schorzenia kręgosłupa szyjnego i piersiowego z wypadkiem przy pracy, w stosunku do stanowiska zawartego w opinii uzupełniającej z dnia 05.02.2011r. złożonej w sprawie IX Ua 27/10, iż schorzenia kręgosłupa szyjnego i piersiowego ubezpieczonego pozostają w związku z wypadkiem z dnia 12.02.2001r. w tym sensie, że przyczynił się on do późniejszych zmian w odcinku C i TH, bo patologia w jednym odcinku kręgosłupa ma wpływ na pozostałe odcinki.

Biegły w opinii sądowo-lekarskiej z dnia 11.10.2021r. wskazał, że nie dokonał zmiany wniosków w opiniach, które wskazał Sąd, gdyż w swojej opinii z dnia 5.02.2011r. starał się zasygnalizować, że obecność zmian w odcinku szyjnym i piersiowym kręgosłupa może mieć, co najwyżej związek hipotetyczny i pośredni z urazem.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja ubezpieczonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Gołosłowny jest zarzut apelującego, że Sąd tendencyjnie prowadził sprawę. Nie poparł tego zarzutu żadnymi argumentami.

Sąd Rejonowy bardzo skrupulatnie przeprowadził postępowanie dowodowe.

Należycie ocenił zebrane w sprawie dowody.

Prawidłowo ustalił stan faktyczny i poczynione przez niego ustalenia dały podstawy do przyjęcia, że odwołanie ubezpieczonego nie jest zasadne.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 18.10.2005r. sygn. akt III AUa 101/04 przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy na okres od 06 sierpnia 2002r. do 02 lipca 2006r. i twierdzenia skarżącego , że stwierdził on związek przyczynowy zmian w kręgosłupie szyjnym i piersiowym z wypadkiem przy pracy ubezpieczonego, jest nadużyciem.

Sąd Apelacyjny w uzasadnieniu swojego wyroku z dnia 18.10.2005r. wskazał, że zdarzenie z dnia 12.02.2011r. nie było przyczyną wystąpienia u ubezpieczonego dyskopatii lędźwiowej, bo została ona rozpoznana już wcześniej w badaniu TK z maja 2000r., lecz przebiegała łagodnie, ale istotnie nasiliło objawy dyskopatii lędźwiowej i spowodowało pogorszenie stanu zdrowia skutkującego niezdolnością do pracy. Sąd Apelacyjny wskazał za biegłym A. T., że nie można wykluczyć, że zdarzenie z dnia 12.02.2001r. spowodowało wystąpienie przepuklin krążków międzykręgowych w odcinku szyjnym oraz piersiowym kręgosłupa. Zatem Sąd Apelacyjny nie stwierdził jednoznacznie, że związek przyczynowy między zmianami w kręgosłupie szyjnym i piersiowym a wypadkiem przy pracy ubezpieczonego istniał. Także biegły A. T. w swej opinii złożonej w tej sprawie nie stwierdził tego związku z przeważającym prawdopodobieństwem.

Nie negował on istnienia u ubezpieczonego samoistnych schorzeń kręgosłupa i wskazał, że zdarzenie z dnia 12.02.2001r. miało znaczenie dla ujawnienia u K. J. nowych schorzeń kręgosłupa w odcinku szyjnym i piersiowym wcześniej nie rozpoznawanych.

Ubezpieczony składa w sprawie fragmenty uzasadnień orzeczeń czy też opinii biegłych z poprzednich spraw, które w jego ocenie są dla niego korzystne.

Zauważyć należy więc, że żaden biegły, który składał opinie w sprawach o jednorazowe odszkodowanie nie stwierdził jednoznacznie , albo przynajmniej z przeważającym prawdopodobieństwem , istnienia związku przyczynowego między wypadkiem ubezpieczonego przy pracy a zmianami w odcinku szyjnym i piersiowym kręgosłupa.

Jak wynika z opinii M. W. z dnia 10.11.2021r., w swojej opinii z dnia 05.02.2011r. złożonej w sprawie IX Ua 27/10 przedstawił tylko hipotetycznie możliwości istnienia związku przyczynowego między urazem z dnia 12.02.2001r. a zmianami w kręgosłupie szyjnym i piersiowym, ale w kolejnych opiniach te stanowisko zweryfikował.

Tutejszy Sąd w uzasadnieniu wyroku z dnia 7.12.2017r. sygn. akt IX Ua 31/17 oraz wcześniejszego wyroku wydanego w sprawie IX Ua 27/10 uznał, że schorzenia kręgosłupa szyjnego i piersiowego , nie pozostają w związku z wypadkiem przy pracy ubezpieczonego z dnia 12.02.2001r.

Uważne czytanie dokumentacji lekarskiej pozwala przyjąć, że ubezpieczony już dużo wcześniej przed wypadkiem cierpiał na dolegliwości kręgosłupa mimo młodego wieku i stan był na tyle poważny, że skierowano go na badanie TK kręgosłupa , mimo braku w tamtych czasach powszechności badań za pomocą tomografii komputerowej, co podkreśla ubezpieczony w swojej apelacji. Stwierdzono w trakcie badań z dnia 30.05.2000r . uwypuklenie tarczy międzykręgowej i wypadnięcie jądra miażdżystego na poziomie L3-L4 i L4-L5.

Wdrożono leczenie rehabilitacyjne w trakcie , którego stwierdzono skoliozę lędźwiową, niedomknięcie łuku S1. Po przyjęciu na Oddział (...) Szpitala(...)w W. w dniu 13.02.2001r. , a więc po wypadku, ubezpieczony zgłaszał silne dolegliwości bólowe odcinka L4-L5, i L5-S1 kręgosłupa.

Wykonane w marcu badanie TK kręgosłupa lędźwiowego nie stwierdziło zmian na poziomie L3-L4 a jedynie uwidoczniono niewielką przepuklinę nieznacznie uciskającą na worek oponowy na poziomie L4-L5 i L5-S1.

Ubezpieczony nadal się leczył neurologicznie. Zmiany kręgosłupa szyjnego zdiagnozowano u niego dopiero w dniu 15.11.2001r., które wykazały drobne centralne przepukliny krążków międzykręgowych , nie powodujące ucisku na rdzeń kręgowy.

Badanie MR kręgosłupa piersiowego wykonane u ubezpieczonego prawie dwa lata po wypadku w dniu 20.01.2003r. stwierdziło przepuklinę na poziomie D7-D8, nie powodującą ucisku na rdzeń kręgowy.

Sąd Okręgowy podziela stanowisko biegłych zawarte w złożonych w tej sprawie opiniach, że powyższe stwierdzone zmiany w kręgosłupie szyjnym i piersiowym nie wykazały istotnych klinicznie wypuklin. W opisach tych badań nie stwierdzono żadnych zmian strukturalnych , które przemawiają za etiologią pourazową. Zmiany stwierdzone miały niewielkie nasilenie a wykonane po kilku latach ponowne badania tych odcinków kręgosłupa wykazywały obraz porównywalny z niewielką progresją typową dla przebiegu schorzenia samoistnego o takim stopniu nasilenia.

Reasumując Sąd Okręgowy po uzupełnieniu postępowania dowodowego uznał, że zarzuty ubezpieczonego wobec opinii biegłych są niezasadne i nie oparte żadnymi przekonywującymi argumentami.

Ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy , które Sąd Okręgowy przyjmuje za własne , nie dają podstaw do przyjęcia z przeważającym prawdopodobieństwem, że zmiany chorobowe istniejące u ubezpieczonego w odcinku szyjnym i piersiowym kręgosłupa są następstwem wypadku przy pracy z dnia 12.01.2001 roku.

Natomiast w zakresie zmian w kręgosłupie lędźwiowym, uszczerbek nie uległ pogorszeniu.

Wyrok Sądu Rejonowego jest więc słuszny a apelacja ubezpieczonego jako pozbawiona podstaw na mocy art.385 kpc podlega oddaleniu.

Kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy wyrażoną w art.98 kpc, Sąd obciążył ubezpieczonego kosztami zastępstwa procesowego na rzecz organu rentowego.

Sędzia Mariola Łącka