Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Rybniku

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 56/25

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Raciborzu z dnia 22 października 2024 roku wydany w sprawie o sygnaturze akt II K 838/22.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  Obrazy przepisów postępowania, tj. art. 7 k.p.k., poprzez dowolną, natomiast nie swobodną ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, a przejawiającą się w:

a.  uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego ad l , poprzez przyjęcie, iż:

⚫

stanowią one li tylko jego linię obrony, a postawa oskarżonego ad 1 miała spowodować skupienie się na oskarżonym i na przekierowaniu uwagi od meritum sprawy, w sytuacji, gdy oskarżony ad I szczegółowo opisał przebieg zdarzenia, wykazując na przyczyny, z powodu których doszło do zdarzenia z dnia 29 czerwca 2022 roku, jak i na skutki, których doznał z uwagi na przekroczenie przez funkcjonariuszy Policji swoich uprawnień;

⚫

wyjaśnienia oskarżonego ad 1 wskazują, iż nie wypełniał on polecań stawianych mu przez funkcjonariuszy oraz iż to oskarżony ad 1 był głównym prowodyrem całego zdarzenia, w sytuacji, gdy oskarżony wraz z pozostałymi świadkami zdarzenia, wskazali, iż jeden z funkcjonariuszy Policji nie chciał podać swoich personaliów, jak i nie chcieli spisać od oskarżonego ad 1 numeru PESEL celem sprawdzenia jego danych, to wówczas funkcjonariusze Policji użyli gazu łzawiącego wobec uczestników zdarzenia, co następczo wywołało użycie przemocy przez funkcjonariuszy Policji wobec oskarżonego ad l, co wyklucza pełnienie przez oskarżonego ad 1 rzekomej roli prowodyra zdarzenia;

b.  uznaniu za wiarygodne zeznań świadków S. P. i P. K., w sytuacji, gdy zgodnie z zasadami logiki i prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, bezzasadne jest uznanie za wiarygodne zeznań świadków złożonych w postępowaniu przygotowawczym, a następnie w toku postępowania sqqowego, gdy zeznania dwóch świadków — złożone w toku postępowania przygotowawczego, cechuje nienaturalna i niemożliwa do osiągnięcia tożsamość zeznań — zarówno, co do wypowiadanych słów, zdań i relacjonowania zdarzen, powyższe wskazuje, iż świadkowie mogli być przesłuchani razem lub iż osoba przesłuchująca mogła mieć wpływ na zeznania drugiego z przesłuchanych świadków, co ma istotne znaczenie dla uznania zeznań w/w świadków za niewiarygodne, zarówno na etapie postępowania przygotowawczego, jak i następnie na etapie postępowania sądowego;

c.  uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego P. S., albowiem oskarżony skupił się na opisywaniu zachowania funkcjonariuszy Policji względem niego i oskarżonego R. i przez wzgląd na znaczne upojenie alkoholowe może nie pamiętać dokładnie całego zdarzenia, w sytuacji, gdy wyjaśnienia oskarżonego P. S. pokrywają się ze zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków J. S., K. G. i A. C. i pozostałych oskarżonych, co w konsekwencji, winno skutkować uznaniem wyjaśnień w/w oskarżonego za wyjaśnienia wiarygodne;

d.  uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego R. W. w zakresie, w jakim oskarżony wskazywał, iż uczestnicy zdarzenia z dnła 29 czerwca 2022 roku nie spożywali razem alkoholu oraz iż funkcjonariusze Policji bez powodu podjęli interwencję, albowiem przeczą one z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, w sytuacji gdy wyjaśnienia oskarżonego R. W. pokrywają się ze zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków J. S., K. G. i A. C. i pozostałych oskarżonych, co w konsekwencji, winno skutkować uznaniem wyjaśnień w/w oskarżonego za wyjaśnienia wiarygodne;

e.  uznaniu za niewiarygodne wyjaśnień oskarżonego W. J. w zakresie w jakim oskarżony zaprzeczył, by A. R. obrażał funkcjonariuszy i ich szarpał, w sytuacji, gdy wyjaśnienia oskarżonego W. J. pokrywają się ze zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków J. S., K. G. i A. C. i pozostałych oskarżonych, co w konsekwencji, winno skutkować uznaniem wyjaśnień w/w oskarżonego za wyjaśnienia wiarygodne;

f.  uznaniu za niemające znaczenia dla ustalenia okoliczności faktycznych co do zeznań świadków: J. S., K. G. i A. C., albowiem świadkowie skupili się na opisywaniu zachowań podejmowanych przez funkcjonariuszy Policji względem oskarżonych, w sytuacji, gdy zeznania w/w świadków mają istotne znaczenia dla ustalenia okoliczności faktycznych sprawy przez wzgląd na możliwość stwierdzenia przyczyn, dla których doszło do zdarzenia z dnia 29 czerwca 2022 roku, jak i jego przebiegu;

g.  pominięciu okoliczności wynikających z dopuszczonych dowodów z nagrań zdarzenia z których wynika, iż zachowanie funkcjonariuszy policji w swej istocie obejmowała działania zmierzające do pobicia oskarżonego, który swym zachowaniem nie dał podstaw do interwencji;

h.  pominięciu dokumentacji medycznej oskarżonego obrazującej doznane przez w trakcie interwencji obrażenia, która w powiązaniu z opinią biegłego ortopedy potwierdza działania funkcjonariuszy policji z przekroczeniem uprawnień;

i.  pominięciu wniosków wynikających z opinii biegłego ortopedy, z której wynika, iż mechanizm powstania obrażeń podany przez oskarżonego jest wiarygodny;

j.  pominięciu treści protokołów przesłuchań oskarżonych, z których wynika, iż nie stanowiły one odtworzenia faktycznego przebiegu przesłuchań, a jedynie stanowiły kopię jednego protokołu zawierającej tożsame błędy, co powinno stanowić podstawę do odmowy przyjęcia ich waloru wiarygodności;

2. błędów w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, a wyrażających się w przyjęciu, iż:

a.  oskarżony ad 1 w trakcie zdarzenia z dnia 29 czerwca 2022 roku spożywał alkohol oraz iż alkohol dopijał przy funkcjonariuszach, w sytuacji, gdy uczestnicy zdarzenia z dnia 29 czerwca 2022 roku nie wskazali, aby oskarżony ad I spożywał w/w dniu alkohol, ani by alkohol miał dopijać przy funkcjonariuszach Policji;

b.  oskarżony ad 1 był najbardziej agresywnym mężczyzną z całej grupy, a dodatkowo od samego początku podburzał resztę oskarżonych oraz zachowywał się lekceważąco, w sytuacji, gdy, jak wynika z wyjaśnień oskarżonych, jak i świadków niniejszego postępowania, oskarżony ad I prowadził rozmowę z funkcjonariuszami Policji w zakresie pozyskania ich danych osobowych, braku posiadania przy sobie dowodu osobistego i o możliwości podania numeru PESEL, a następczo doszło do rozpylenia gazu łzawiącego na uczestników zdarzenia, co wyklucza możliwość przyjęcia, iż oskarżony ad I miał być rzekomo osobą najbardziej agresywną;

c.  oskarżony ad 1 niewątpliwie wielokrotnie stosował wobec funkcjonariuszy Policji groźby bezprawne spowodowania uszczerbku na zdrowiu, które miały na celu zmuszenie ich do zaniechania prawnej czynności służbowej, jak również, iż stosował wobec ich przemoc naruszająca nietykalność cielesną, w sytuacji, gdy oskarżony ad 1, wobec przedstawionego przez oskarżonego ad 1 i pozostałych oskarżonych oraz świadków przebiegu zdarzenia, to oskarżony ad 1 był osobą, która doznała uszczerbku na zdrowiu;

d.  całe zdarzenie wynikło tylko z jednego powodu — odmowy podania danych osobowych przez oskarżonego ad l, w sytuacji, gdy na zdarzenie z dnia 29 czerwca 2022 roku miało wpływ zachowanie się funkcjonariuszy Policji, którzy przekroczyli swoje uprawnienia;

e.  zachowanie funkcjonariuszy Policji wobec oskarżonego ad 1 i doznanego przez oskarżonego ad 1 obrażenia nie mają znaczenia dla niniejszej sprawy, w sytuacji, gdy obrażenia doznane przez oskarżonego ad 1 wskazują na przekroczenie uprawnień przez funkcjonariuszy Policji i na nieuzasadnione użycie przemocy wobec oskarżonego, w sytuacji, gdy oskarżony ad 1 doznał urazu szczęki i nie mógł oddychać, a które to obrażenia i jego położenie w stosunku do funkcjonariuszy Policji, doprowadziły do podjęcia przez oskarżonego ad 1 próby samobójczej;

f.  bez znaczenia są okoliczności opisywane przez oskarżonego ad 1, a dotyczące jego pobicia na Komendzie Powiatowej Policji w R., w sytuacji, gdy okoliczności te mają istotne znaczenie dla oskarżonego i sposobu, w jaki był traktowany przez funkcjonariuszy Policji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Stosownie do art. 436 k.p.k. Sąd może ograniczyć rozpoznanie środka odwoławczego tylko do poszczególnych uchybień, podniesionych przez stronę lub podlegających uwzględnieniu z urzędu, jeżeli rozpoznanie w tym zakresie jest wystarczające do wydania orzeczenia, a rozpoznanie pozostałych uchybień byłoby przedwczesne lub bezprzedmiotowe dla dalszego toku postępowania.

Zważając na dyspozycję tego przepisu, sąd odwoławczy ograniczy się do rozpoznania zarzutu pierwotnego, jakim jest, co do zasady, naruszenie przepisów postępowania i uczyni to w części, gdyż było to, w realiach tej sprawy, wystarczające do wydania orzeczenia kasatoryjnego.

Zarzut naruszenia przepisu art. 7 k.p.k. jest zasadny i to w stopniu oczywistym, co zostanie wykazane poniżej.

Uzasadnienie zaskarżonego wyroku wprost wskazuje, że zasadnicze dla sprawy ustalenia faktyczne, poczyniono wyłącznie w oparciu o zeznania pokrzywdzonych policjantów, tj. S. P. i P. K., zeznania, które obaj złożyli w postępowaniu przygotowawczym. Nie ulega żadnej wątpliwości, kiedy zważy się na treść protokołów rozprawy z dnia 31 lipca 2023 roku (k.250 – 251), że podstawą dla stanu faktycznego, w głównej mierze były protokoły przesłuchania wymienionych świadków z postępowania przygotowawczego, te zawarte na kartach akt sprawy 21 – 26, 30 – 35, 112 – 113, 114 – 115.

Zeznania pokrzywdzonych złożone przed sądem, były na tyle ogólne, że w oparciu o nie istniała możliwość poczynienia ustaleń takich, jakie zaprezentowano w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku.

Skoro tak, to dla oczyszczenia przedpola niezbędne wydaje się przypomnienie, iż, samodzielnie zarzut odwoławczy naruszenia art. 7 należy postawić w dwóch sytuacjach.

Pierwsza ma miejsce wówczas, gdy sąd przeprowadził (ujawnił) dowód i powołał go jako podstawę ustaleń faktycznych, ale wbrew obowiązkowi wynikającemu z tego przepisu nie przedstawił w uzasadnieniu orzeczenia jego oceny lub ocenił go w węższym zakresie niż poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne. Druga dotyczy przypadku, gdy sąd ocenił wszystkie dowody, natomiast nie sprostał wymogom stawianym w art. 7 co do sposobu tej oceny, np. dokonał jej wbrew zasadom prawidłowego rozumowania. Wówczas skarżący może zarzucić, że co do poszczególnych dowodów sąd ocenił je w sposób sprzeczny z zasadami prawidłowego rozumowania, np. nielogicznie, albo że nie wziął pod uwagę wskazań wiedzy, czyli dorobku nauki, albo że dokonał oceny bez uwzględnienia zasad doświadczenia życiowego lub sprzecznie z nimi.

Obraza przepisów procesowych może mieć miejsce zarówno w postępowaniu sądowym, jak i w postępowaniu przygotowawczym. Jednak naruszenie przepisów w toku postępowania przygotowawczego może stanowić podstawę odwoławczą tylko wówczas, gdy to uchybienie przeniknęło do postępowania sądowego i w tym postępowaniu nie zostało konwalidowane. Chodzi bowiem o wykazanie, że obraza przepisów w postępowaniu przygotowawczym mogła mieć wpływ na treść orzeczenia wydanego w postępowaniu sądowym (por. wyrok SN z 4.12.1974 r., V KR 321/74, OSNKW 1975/3–4, poz. 44; uchwała SN z 27.02.2001 r., I KZP 48/00, OSNKW 2001/5–6, poz. 42, m.in. z glosą aprobującą J. Tylmana, OSP 2002/2, poz. 23).

Wskazać trzeba wreszcie, że przepis art. 148 § 2 k.p.k. przewiduje, iż wyjaśnienia, zeznania, oświadczenia i wnioski oraz stwierdzenia określonych okoliczności przez organ prowadzący postępowanie zamieszcza się w protokole z możliwą dokładnością. Osoby biorące udział w czynności mają prawo żądać zamieszczenia w protokole z pełną dokładnością wszystkiego, co dotyczy ich praw lub interesów. Zaznaczyć należy w tym miejscu jeszcze, że art. 171 § 1 k.p.k. stanowi, iż osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności, a dopiero następnie można zadawać pytania zmierzające do uzupełnienia, wyjaśnienia lub kontroli wypowiedzi.

Przez swobodę wypowiedzi rozumiany jest taki stan, w którym przesłuchiwany zachowuje pełną nieskrępowaną możliwość formułowania treści przekazywanych organom procesowym dokonującym czynności (wyrok SA we Wrocławiu z 11.04.2012 r., II AKa 91/12, LEX nr 1162859) oczywiście w granicach określonych przez cel czynności.

Powoduje to konieczność podzielenia tezy, że swoboda wypowiedzi jest stanem dualistycznym – albo istnieje, albo nie i wówczas zgodnie z treścią art. 171 § 7 wyjaśnienia, zeznania czy oświadczenia osób nie mogą stanowić dowodu (Grzegorczyk, Kodeks, t. 1, 2014, s. 581).

Powyższe uwagi, które wydają się oczywiste, musiały wybrzmieć, albowiem w świetle zarzutów apelacji, było to konieczne.

Autor apelacji, eufemistycznie wskazał, że zeznania pokrzywdzonych z postępowania przygotowawczego cechowała nienaturalna, niemożliwa do osiągnięcia tożsamość.

Tylko pobieżna analiza wskazanych wyżej protokołów przesłuchania dowodzi jednoznacznie, że skarżący miał w zupełności rację. Jednakże sąd odwoławczy zobowiązany jest nazywać rzeczy po imieniu. Treść wskazanych dokumentów pozwala i nakazuje przyjęcie, że nie spełniają one wskazanych wyżej warunków, a przez to nie są to protokoły przesłuchania świadków w postępowaniu karnym.

Mówiąc wprost, zostały one spreparowane do czego zastosowano tzw. metodę „kopiuj – wklej”, na co pozwalają stosowane od dekad edytory tekstu, a co przecież jakże przyśpiesza pracę biurową. Podstawowe doświadczenie, które nabywa się po przeprowadzeniu kilku czynności przesłuchania, co wydaje się wiedzą wręcz notoryjną wskazuje, że nie ma możliwości, aby dwa osobowe źródła dowodowe zrelacjonowały przebieg zdarzenia w identyczny wręcz sposób, używając dokładnie tych samych słów, tych samych zdań, różniących się w zasadzie odmianami czasowników przez osoby. Gdy do tego stwierdzi się te same błędy stylistyczne, składniowe czy interpunkcyjne, to postawiona wcześniej teza, na temat sposobu powstania omawianych protokołów jest oczywista.

Przykładowo S. P. w dniu 30 czerwca 2022 roku na trzeciej stornie protokołu (k.23 akt sprawy), w wersje 11 od dołu miał zeznać „ W tym czasie pozostali mężczyźni, którzy znajdowali się w co chwilę do nas podbiegali (…)” . Tych samych uchybień dopuścił się funkcjonariusz sporządzający protokół przesłuchania P. K. z tego samego dnia (k.32 akt sprawy). Przesłuchanie K. miało przy tym trwać 24 minuty, co zważając na obszerność omawianego protokołu, nie wydaje się możliwe do zrealizowania w normalnym toku czynności. Nie wiadomo, z uwagi wpisy w protokole, ile miało trwać przesłuchanie P.. Identyczną metodą, kolejny funkcjonariusz KPP w R., sporządził protokoły przesłuchania tych świadków z dnia 18 i 19 października 2022 roku (k. 112 – 115). W tym przypadku ilość różnego rodzaju błędów jest znacznie większa, co wskazuje jedynie na nonszalancję funkcjonariuszy pracujących we wskazanej jednostce policji. P. K. przesłuchiwany jako drugi miał zeznać, że „Kiedy (...) S. P. zastosow ałem (…)” (k.114v), co wprost dowodzi stosowanej metody sporządzania protokołu „kopiuj – wklej”. O wskazanym lekceważeniu obowiązków służbowych, mogącym nosić znamiona przekroczenia uprawnień, świadczą wyraźnie dopiski ręczne w tym dokumencie (k.114v), którymi próbowano poprawiać jego błędy, które były identyczne z tymi, których dopuszczono się w protokole z dnia 18 października 2022 roku, kiedy zeznania, miał składać S. P.. Wreszcie, kiedy dostrzeże się, iż pierwsza część protokołów zawiera identyczne treści, to nie mogło być jakiejkolwiek wątpliwości, co do wartości dowodowej tych dokumentów, zwanych protokołami. Protokoły przesłuchania pokrzywdzonych na rozprawie nie pozwalały na ustalenia stanu faktycznego, gdyż są zbyt ogólne, nie odnoszą się w ogóle do większej części zarzutów.

Nadto sąd I instancji na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2024 roku, o ile dokonał odtworzenia zapisów video, to nie wiadomo, co zostało w oparciu o te czynności ujawnione. Z uzasadnienia zaskarżonego również nie wynika, jaki wpływ na ustalenia faktyczne miały zapisy wideo.

Wniosek

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro tak, to omówione dokumenty te nie stanowiły dowodów, a czynienie w oparciu o nie jakichkolwiek ustaleń faktycznych było niedopuszczalne. Akceptując taki sposób gromadzenia dowodów przez organ procesowo podległy prokuratorowi, ten skutecznie wyzbył się materiału dowodowego, a w chwili wniesienia aktu oskarżenia, sprawa była dotknięta istotnymi brakami postępowania przygotowawczego. Aktualnie te wszystkie okoliczności uzasadniały decyzję o uchyleniu zaskarżonego wyroku.

Lp.

Zarzut

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Sąd I instancji, tak samo jak wcześniej prokurator, nie wypowiedział się we wskazanych, widocznych na pierwszy rzut oka kwestiach i już przez to dopuścił się rażących uchybień przepisów postępowania, które miały oczywisty wpływ na jego wynik.

Uzasadnienie wyroku dowodzi wprost, że podstawą ustaleń były zeznania pokrzywdzonych policjantów, przede wszystkim, a może jedynie te z postępowania przygotowawczego, a które omówiono wyżej.

Takie zachowanie się sądu, ze wskazanych przyczyn było nieuprawnione. Postępowanie dowodowe w sprawie przeciwko A. R. należy przeprowadzić na nowo w całości w sposób jak poniżej wskazano.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Co wydaje się równie oczywiste, nie będzie możliwe jakiekolwiek wprowadzanie do procesu danych płynących z omówionych wcześniej dokumentów, te bowiem nie spełniają warunków, aby uznać je za prawidłowo sporządzone protokoły – art. 171 § 7 k.p.k.

Sąd I instancji podejmie, z uwagi na upływ czasu, niełatwą próbę odtworzenia przebiegu zdarzenia. Przesłucha kompleksowo pokrzywdzonych, co do wszystkich zarzuconych oskarżonemu czynów.

Swoją drogą konstrukcja zarzutów również musiała dziwić, gdyż odtworzenie zapisów na elektronicznych nośnikach informacji, dowodzić mogło, że zdarzenie z ulicy (...) należało traktować jako jedno, a nie zaś kila czynów.

Oczywiście sąd I instancji nie popełni tych samych uchybień, których nie ustrzegł się sąd rejonowy w pierwszym postępowaniu. Będzie miał w polu widzenia całość materiału dowodowego, w tym treść nagrań video przedstawionych przez strony. Wcześniej jednak dokona prawidłowego wprowadzenia tego materiału dowodowego do procesu, tj. wykona procesowe oględziny elektronicznych nośników informacji. Z protokołu rozprawy winno tym razem wynikać, to co sąd dostrzeże na przedmiotowych nagraniach. Powinno to zostać opisane z możliwą dokładnością. Oczywiście przedmiotowe zapisy przedstawiają jedynie część zdarzenia. Jednakże nie jest wykluczone, że w sytuacji kiedy filmy te będą okazywane tak pokrzywdzonym, oskarżonemu jak i przesłuchiwanym świadkom, uda się w miarę precyzyjnie zrekonstruować przebieg zajścia, aby możliwa była jego prawidłowa subsumpcja pod właściwe przepisy ustawy karnej. Aktualnie, bez przeprowadzenia na nowo całego przewodu sądowego, nie jest to możliwe.

Sąd Rejonowy w Raciborzu zwróci również uwagę, że w Prokuraturze Rejonowej (...) w G. prowadzone jest śledztwo w sprawie o sygnaturze akt (...). Niezbędne będzie zapoznanie się ze zgromadzoną dokumentacją, gdyż może mieć ona również wpływ na ocenę materiału dowodowego w niniejszym postępowaniu.

W polu widzenia należało będzie mieć również uchybienie sądu a quo, a dotyczące zakwalifikowania zarzutu oznaczonego numerem V, poprzez przyjęcie kwalifikacji z art. 224 § 2 k.k., w sytuacji, w której opis czynu zarzuconego nie zawiera znamion tego występku. W efekcie w pkt 1 sentencji nieprawidłowo przyjęto, że zdarzenie to popełniono w warunkach z art. 91 § 1 k.k. Przy rozstrzyganiu tych kwestii sąd będzie miał w polu widzenia art. 434 k.p.k.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

1.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.  PODPIS